17 Temmuz 2008 Perşembe

"Tarlabaşı'nda Yaşam"

Bir çocuk ne görür baktığı yerde? Bir yetişkinin gördüklerinden daha azını mı, daha fazlasını mı görür sizce? Dün akşam, Tarlabaşı'nda yaşamı, çocukların gözünden anlatan bir fotoğraf sergisini görmeye gittik.

"İstanbul Bilgi Üniversitesi Göç Çalışmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi'nin Tarlabaşı Toplum Merkezi projesi kapsamında yürüttüğü Alternatif Sanat Atölyesi çalışmaları içinde, yaklaşık 45 Tarlabaşılı çocuğa fotoğraf konulu kısa bir teknik eğitimin verilmesinden sonra, çek-at makineleri dağıtılarak, onlardan "Tarlabaşı'nda Yaşam" konusu üzerinden fotoğraf çalışması yapmaları" istenmiş.

Ve ortaya, bakarken birçok şey düşündüren fotoğraflar çıkmış. Çocuklar aslında hep gördüklerini, belki de hiç dikkat etmedikleri bir açıdan yansıtmışlar. Kimi bildiği o sokakları, kimi arkadaşlarını, kimi içinde barındırdıklarına dair konuşmalar yaptıran durumları fotoğraflamış. 6 yaşında bir çocuğun çektiği fotoğraf bile var sergide. 6 yaşında, kaçımız çekilen fotoğrafa gülümsemek dışında bir şey yapıp, herhangi bir görüntüyü aldık kadraja?
Serginin tanıtım fotoğrafındaki gülen yüzlü küçük kız, tüm sevimliliğiyle içeri çekiyor zaten sizi. Kayıtsız kalamıyorsunuz, çoğu zaman yaşadıklarına kayıtsız kalmış olsanızda, o yaşamın fotoğraflarına. Baktığımız şeyde ne gördüğümüzden önce, nereye baktığımız değil midir önemli olan? O fotoğraflara bakarken hissedeceksiniz işte, neymiş kimi hayatlarda gözümüzden kaçan.

Temmuz/2008

Sergi, 27 Temmuz akşamına kadar gezilebilir.

Yer: RENGAHENK SANATEVİ
Adres: Olivio Han Geçidi Sok. Olivio Han. No: 5, Kat: 2, Daire:4 Galatasaray/İst.
Telefon: (0212) 292 32 47-48

1 yorum:

Gülüş dedi ki...

Bir çocuk neyi görür baktığı yerden? Bu sergi sayesinde büyüklere çok şeyi gösterdiler.Onlar çocuk.İçinde bulundukları durum onların çocuk olup mutlu olmalarını engellemiyor.Hani büyürken kaybettiğimiz küçük şeylerden mutlu olma durumunu onlar yaşıyor.
Herkes kendi hayat telaşında giderken farkında olmadığımız,göremediğimiz çoğumuzun görmek istemediği başka hayatlar var.Dünkü sergide bunu birkez daha gördüm.O hayatın içinde tek değişmeyen heyrede aynı olan çocuklardı... Bizi birkez daha düşünmeye sevk ettiğiniz için teşekkürler çocuklar...