Beklenen Bahar...

"Güneşin gözü göründü." Annem böyle demişti. Kar, soğuk derken, neredeyse geride bıraktığımız bir kışın, bitiş belirtisi olan güneşle karşılaşınca.
Cemre düştü havaya. Mevsimler nasıl da hızla akıp gidiyor aklım almasa da, baharın gelişine sevinenlerden biriyim bende. Özlediğim akşam üzerlerine kavuşmama az kaldı çünkü.
Sonbaharın gelişinde, umutlardan, iyi dileklerden bir şala ihtiyacım olacağını yazmıştım; birşeylerden haberdarmışım gibi. Çetin bir kış oldu. Başlayıp bitirdiklerim hep kendi içimdeydi. Çünkü doğruluğuna kanaat getirip, sonuna kadar gidebileceğim hiçbirşeyle karşılaşamadım daha. Aynı umutlarım şimdi miras kaldı, bahara, yaza.
Yeni yerler görme düşleri, yeni planlar, istekler var fikrimde. Bahar geliyor, yeşeriyor düşlerim benim de. Kuşlar cıvıldaşıyor yine sabahları, gökyüzü yine mavi. Ne çok özlemişim bahara ait herşeyi.
Güzel bir mevsim, barındırdığı bütün güzellikleriyle geliyor. Mutluluğun baharı geliyor. Yazılmamış beyaz kağıtlar gibi. İlkokul arkadaşımızın hatıra defterine, "bana kalbin kadar temiz, bu sayfayı ayırdığın için teşekkürler" der gibi. Küçük bir çocuğun yanaklarından içtenlikle öper gibi.
Isınarak, ısıtarak geliyor bahar. Yine bildiğimiz, tanıdığımız şekliyle. İyi ki geliyor, iyi ki ...

Şubat/2008